Vahşet tanrısı adlı tiyatro oyunundan uyarlanan bir film. Filmin tamamının aynı mekanda geçmesi ve diyaloglar ile tiyatrodan uyarlama olduğu anlaşılıyor. Aynı mekanda geçen filmler genelde risklidir, bir süre sonra seyirciyi ister istemez sıkar, hem komik hem de gerçekçi karakter ve diyalogları ile sıkmayan bir film olmuş. Tiyatro oyununu da izlemek gerekir diye düşünüyorum.
Filmde iki, ilk bakışta farklı ve birbirinden mükemmel görünen ailenin çocuklarının kavga etmesi ile bir araya gelme hikayeleri var. Çocuklardan biri diğerinin iki dişini kırmış, aileler bu olayı anlayışlı bir şekilde kendi aralarında halletmeye çalışıyor gibi görünüyorlar.
Filmin başlarında iki aile de medeni, sorun çözücü, kibar ve düşünceli. Ancak aynı ortamda zaman geçirdikçe, birbirlerine, hayat tarzlarına, dünya görüşlerine, eşlerine, kadın erkek ilişkilerine dair her iki çiftin de ilk göründüklerinden tamamen farklı bir şekilde gerçek düşüncelerini aktarmalarını izliyoruz.
Çocuğu diğerini döven aile sorumsuz, daha kaba, dünya meselelerine duyarsız, bencil bir profil çiziyor. Bu özelliklerin zıtlarına sahip olan dayak yiyen çocuğun ailesi ise sanat sever, dünyadaki olan biten ve tüm ülkelerin, insanlığın acılarına duyarlı, medeni ve sorun çözücü olarak görünüyor, ancak daha sonra aileler ve filmdeki karakterler aslında hiç de öyle olmadıklarını, rol yaptıklarını ve içlerinde 'vahşet' barındırdıklarını yavaş yavaş açığa çıkartıyorlar. İnsanların göründükleri ile gerçekten oldukları arasındaki farkı insana yansıtması anlamında filmi iyi buldum, oyuncuların da iyi olması artı puan.
Kayıtlar
