Kitap okumak kadar, kitaplar hakkında yazmak da iyi geliyor. Şair, yazar, akademisyen ve psikiyatrist Kemal Sayar'ın dolu dolu yazılmış bir kitabı. Farklı kısa öyküler, denemeler barındırıyor içerisinde.İsminden dar zamanda, hızlıca okunuverecek bir kitapmış gibi dursa da, içeriği gayet ağır, doyurucu ve edebi yönü kuvvetli.
Üzerinden biraz zaman geçirdikten sonra tekrar okunmak istenecek bir kitap. 'Terk-i terk', 'Yağmurun sesini dinle', 'Bütün firaklardan gelen feryatlar' öne çıkan öykülerdi benim için.
Kuru kuru, olay örgüsünün ön planda olduğu ve bolca kelime oyunu içeren öyküleri sevmiyorum. Sanırım daha fazla kitap okudukça insanın kitap zevkinde bir incelme oluyor, daha da elemeye başlıyor artık. Öykülerin derinliği kitapta hissedilebiliyor, fakat bu derinlikte henüz tam olarak kaybolmuyoruz, aksine bir ayağımızın hala yeryüzünde kalması gerektiği hissi alt metinden geliyor.
Her kitabın özetinde bir kelime, renk, duygu ya da tat yatıyor. Bu kitabın duygusu, hayatın tamamının 'nedensiz' bir hasretten oluştuğu.
Doğru zamanda okunan doğru bir kitaptı, yerini buldu...
'Bu dünyaya hırslı abanan insanlar görüyor, şişmiş benlikler; onları hep mutlu ve kendinden emin görüyor.Onlar fotoğrafta çıkmayı seviyorlar, ekranın bir ucundan görünmeyi, gazetenin bir köşesini işgal etmeyi seviyorlar. Belki de bu insanlar kalabalıktan aldığı besinle ayakta duruyor, o yüzden fotoğrafta mutlu ve mutmain bir aile babası gibi duruyorlar.'
'Hayatı arka sokaklarından dolaşıyorum ben de, kalabalığa tahammülüm yok!'
'...Bu yüzden o da oyunu seyretmeyi yeğledi ve içinin sızısına daha yakından bakmayı kendisine görev bildi.'
'Güzergahlarını kendilerine menzil kılanlar ne mutludur!'
'Anayollarda fütursuzca yürümenin bir bedeli olmalı, uzaktan sevmelerin, miting meydanlarının ve aşka dair o hoyrat konuşmaların.'
'Ömrüm. Serin sakin sularında senin yoruldum. Nicedir verdiğin acıların ve tepemde duran o gökyüzünün hamalı oldum.'
Kayıtlar
