Pierre Charras'ın yazdığı kitap 2003 yılında FNAC ödülünü almış. İlginç ve sürükleyici bir kurgusu olan bu kitabı bir oturuşta oturmak mümkün olacaktır.
Sandrine ve Gabriel'in 25 yıllık köklü ilişkisini bir metro yolcuğunun on dokuz saniyesi içinde irdeleyen, bunu yaparken de metroda yolculuk yapmakta olan diğer insanların hayatlarına, hikayelerine dokunan yazar, kitabın sonunu tahmin etmesi oldukça güç ve ilginç bir şekilde bağlamış denilebilir.
"...sınıf birincisi Anne Laure'un dediğine kulak verecek olursa, bir baba insanı hem etkileyen, hem de insanın kaygı ve tasalarını gideren üstün bir tipti... O etrafta olduğu sürece kötü bir şey olamazmış gibi olmalıydı. İnsan ne açlık, ne soğuk, ne korku, ne de başka bir tehlikeyle karşı karşıya kalmazmış gibi hissetmeliydi.Onun sayesinde insan on altı yaşında bile insan küçük bir kız olarak kalma hakkını korumuş olmalıydı."
Yazar on dokuz saniyeyi geriye sayarak yolcuların birbirleri hakkındaki düşüncelerini, kendi hayatları, duygu ve istekleri üzerinden bir kurgu oluşturarak, kitabın sonunu ustaca ana karakterlere bağlıyor.
"Adamın gözlerinde, bir doktorun, bir katolik papazın, bir ilkokul öğretmeninin gözlerindeki o bezgin yumuşak bakıştan vardı. Hayır, adam daha ziyade, gördüğü onca sefaletin ardından, bir parça nefes almak için, en iyisinin yine insanları sevmek olduğuna kendini inandırmış gibi bakıyordu."
Kitapyurdu
Kitapzen
Kayıtlar
